Redouan Ait Chitt: “Anders zijn is een superkracht!”

Hieronder een samenvatting van de key note door Redo, een compilatie van lines met tussen de regels door heel veel anbevelingen om inclusief speln in Nederland op een hoger plan te brengen.  

Het motto van Redo is 'No excuses, No limits'. Hij ging daar kort op in: "In het leven, in jouw leven, is alles mogelijk. Bedenk dat goed. En als iets mogelijk is, doe het! En verschuil je niet achter excuses, als het even niet lukt. 'No excuses, No limits. Sta op, als je valt. En probeer het nog een keer, op je eigen manier. Kijk wat je nog wel kunt! En: wees niet bang."

Ik weet wat het is als je anders bent

"Ik weet wat dat is: bang zijn. Toen ik jong was – ik ben geboren met een te korte arm, twee vingers aan de rechterhand (‘peace’) en drie vingers aan de linkerhand (‘high three’), met een tekort been – nu met een prothese – en met maar één heup (gangsterloop) - was ik bang dat ik zou worden uitgelachen. En met de angst dook ook vaak de vraag op: waarom overkomt juist mij dit? ’s Nachts in bed droomde ik dat ik wakker zou worden met armen, benen, handen, en vingers zoals bij andere kinderen. Maar ’s ochtends zag ik dan mijn drie vingers, het stompje van mijn arm, mijn prothese - ik weet wat het is als je anders bent."

Leren dealen met mijn beperkingen

"Ik moest leren dealen met mijn beperkingen. Kijken wat wel lukt. Maar dan wel op mijn eigen manier. En die eigen manier ontdekte ik niet in het medisch circuit waar ik in terecht kwam. Ik kon dit niet, ik kon dat niet, werd me daar verteld. En ik kreeg speciale, aangepaste hulpmiddelen. Zo wilde ik fietsen, maar dat moest dan op een fiets met drie wielen. Maar dat wilde ik niet. Ik wilde net zo zijn als alle andere kinderen. Op een gewone fiets met twee wielen. Mijn ouders steunden mij. We namen afscheid van het revalidatiecentrum."

We doen het op onze eigen manier

"Ons motto werd: we doen het op onze eigen manier. Mijn vader kocht een mountain bike voor me, een groene, met twee wielen. We gingen oefenen. Mijn eerste battle. Ik ga laten zien wat ik kan. Ik zat op de fiets, op de top van een heuveltje, met naast mij mijn vader. En daar sjeesde ik naar beneden. Ergens halverwege crashte ik. Schrammen, bloed, huilen. Ik lag op de grond, met de fiets naast me, en zag mijn vader wenken en roepen, vanaf de heuveltop. Hij kwam niet naar mij toegerend. Hij riep, met Marokkaanse tongval: “Pak je fiets en kom naar boven. Nog een keer proberen.” Dat heb ik gedaan. En zo leerde ik fietsen. Maar ik leerde veel meer. Dat je moest blijven proberen, ondanks tegenslag. Vallen en weer opstaan, tot het je lukt."

Dat ik dat kon! 

"Die fietslessen van mijn vader, dat is een les geweest voor de rest van mijn leven. Nog een les uit die tijd zal ik jullie vertellen. Vlakbij onze basisschool was een speelplein, een echte ontwikkelplek, vol spannende en uitdagende objecten. Zo was er een brandtrap, waar je op kon klimmen. Een vriendje zei: wie durft er af te springen? Het was flink hoog en niemand bood zich aan. Ik moest even slikken en zei: ik spring! Die sprong heeft mijn leven veranderd. Dat ik dat kon! En ik had het zelf gedaan. Ik sprong als het ware het leven in."

Als je jezelf bent, kom je het verst

"En met die sprong van de brandtrap  leerde ik ook: als je jezelf bent, kom je het verst. En die les kwam me goed van pas op de middelbare school. Ze deden daar aan breakdancing. Ik was meteen verkocht. Dat wilde ik ook! Ik besloot op les te gaan. Zat ik daar in een hoekje op de bank. Ik was bang en afwachtend. Ik kon niet wat andere kinderen deden. Maar gaandeweg ontdekte ik bewegingen die wel lukten. En die ging ik combineren. En zo schaafde ik les na les aan een eigen stijl. En dat is nu juist waar het om gaat om in breakdancing. De eigen stijl. Mijn fysieke beperkingen gaven me juist een voorsprong. Anders zijn was een superkracht!

Ik leef mijn droom!

"Dat breakdancen bevestigde de lessen die ik inmiddels had geleerd: als je jezelf bent, kom je het verst. Dat is niet altijd simpel. Je moet uit je comfort zone durven komen, je angst op zij zetten. En dan ontdek je dat je fantastische dingen kunt bereiken. Zo is het met mij ook gegaan. Ik ben nu professioneel breakdancer, geef voorstellingen in de hele wereld. Ik leef mijn droom!”